diabeł się w ornat ubrał i ogonem na mszę dzwoni

diabeł się w ornat ubrał i ogonem na mszę dzwoni (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈdʲjabɛwʲ‿ɕɛ ˈv‿ɔrnat ˈubraw ˌi‿ɔˈɡɔ̃nɛ̃m na‿ˈm̥ʃɛ ˈʣ̑vɔ̃ɲi], AS: [dʹi ̯abeu̯ʹ‿śe v‿ornat ubrau̯ i‿ogõnẽm na‿m̦še ʒvõńi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• denazal.• zmięk. międzywyr.• przyim. nie tw. syl.• zestr. akc.• akc. pob.• i → j 

​ ​

znaczenia:

przysłowie polskie

(1.1) ktoś, mając złe zamiary, nieudolnie je maskuje

odmiana:

przykłady:

(1.1) — Największy to byłby dowód nieufności dla króla [ szwedzkiego], gdybyś wasza książęca mość załogi jego do fortecy wpuścić nie raczył. [...] Starosta kałuski uderzył się ręką po kolanie, ale nie odrzekł ni słowa, jeno Zagłoba szepnął: — Diabeł się w ornat ubrał i ogonem na mszę dzwoni.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) wilk w owczej skórze

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

inne przysłowia o diable

tłumaczenia:

źródła:

Dobrosława Świerczyńska, Przysłowia są… na wszystko, s. 60, PWN, Warszawa 2009, ISBN 978-83-01-15896-5