dewastator (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌdɛvaˈstatɔr], AS[devastator], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) książk. osoba, która niszczy, dewastuje
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Policja powinna wyłapać tych dewastatorów parku miejskiego.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) destruktor, niszczyciel, szkodnik, wandal; pot. żart. psuj
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) burzyciel
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dewastacja ż, dewastowanie n, zdewastowanie n
czas. dewastować ndk., zdewastować dk.
przym. dewastatorski, dewastacyjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: