destruować (język polski)

edytuj
wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) książk. niszczyć, rozkładać[1]
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) W takich warunkach demagogia partii politycznych destruuje politykę państwa[2]
(1.1) Miliony ludzi, których wyobrażenie szczęścia łączy się z symboliczną konsumpcją, popadają w katastrofalne długi, niszczą sobie życie, zaharowują się, destruują rodziny, skazują się na samotność[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. destrukcja ż, destruktor m
przym. destrukcyjny, destruktywny
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. destruo
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „destruować” w: Wielki słownik języka polskiego PWN, red. Stanisław Dubisz, t. I, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2018, ISBN 978–83–01–19910–4, s. 622.
  2. Kazimierz Michał Ujazdowski, Żywotność konserwatyzmu: idee polityczne Adolfa Bocheńskiego, 2005, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  3. Jacek Żakowski, Polityka nr 2601, 2007-04-21, Narodowy Korpus Języka Polskiego.