deklamatorka

deklamatorka (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kobieta recytująca utwór literacki

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	deklamatorka	deklamatorki
dopełniacz	deklamatorki	deklamatorek
celownik	deklamatorce	deklamatorkom
biernik	deklamatorkę	deklamatorki
narzędnik	deklamatorką	deklamatorkami
miejscownik	deklamatorce	deklamatorkach
wołacz	deklamatorko	deklamatorki

przykłady:

(1.1) Trzy deklamatorki wybrały utwory Norwida.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) recytatorka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. deklamować ndk., wydeklamować dk., zadeklamować dk.

przym. deklamacyjny, deklamatorski, deklamatoryczny

przysł. deklamatorsko

rzecz. deklamacja ż, deklamacyjność ż, deklamatorstwo n, deklamatoryka ż, deklamowanie n

forma męska deklamator m

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. deklamator + -ka

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: deklamator

• białoruski: (1.1) дэкламатарка ż
• bułgarski: (1.1) декламаторка ż
• rosyjski: (1.1) чтица ż

źródła: