deżdż (język polski) edytuj

 
deżdż (1.1)
wymowa:
[uwaga 1] IPA[dɛʃʧ̑], AS[dešč], zjawiska fonetyczne: wygł.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) daw. deszcz[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Z nieba lał się deżdż.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. deszcz m, dżdżownica ż, deszczownia ż, deszczówka ż, dżdżawka ż, dżdżownicowate nmos, dżdżystość ż
czas. dżdżyć ndk.
przym. dżdżysty, deszczowy
przysł. dżdżysto, dżdżyście, deszczowo
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) prasł. *dъždžьdeszcz[4]
uwagi:
  1. jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
(1.1) Ponieważ język polski nie zachowuje dźwięczności na końcu słów, deżdż przekształcił się w deszcz (z bezdźwięcznymi spółgłoskami szcz)[5].
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: deszcz
źródła:
  1. Hasło „Dżdżysty deszcz to błąd!” w: Maciej Malinowski, Obcy język polski.
  2. 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 Hasło „dżdżu” w: Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-0113111-X, s. 195.
  3. ?
  4. Wiesław Boryś, Słownik etymologiczny języka polskiego, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005, ISBN 83-08-03648-1, s. 113.
  5. Jan Miodek, Słownik ojczyzny polszczyzny, oprac. Monika Zaśko-Zielińska, Tomasz Piekot, wydawnictwo Europa, Wrocław 2002, s. 143.