damsko-męski (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) zachodzący między kobietą a mężczyzną, zwykle dotyczący sfery seksualnej[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Poezja dworska (…) pozostawiła dziedzictwo w postaci wzorców zachowań miłosnych. Chociaż tworzona była w czasach, gdy małżeństwo oznaczało koniec miłości, to z czasem damsko-męski kodeks z niej zaczerpnięty zaczął obowiązywać w małżeństwie chrześcijańskim[2].
(1.1) Damsko-męska pirotechnika. Mężczyzna wybucha, kiedy kobieta z pojedynczego przypadku robi regułę. A robi. Raz lub dwa zamyślisz się, kiedy ona opowiada ci o dniu w pracy, usłyszyszty nigdy mnie nie słuchasz[3].
składnia:
kolokacje:
(1.1) komunikacja damsko-męska • stosunki damsko-męskie • związek / wątek / dyskurs / charakter damsko-męski
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. damski + -o- + męski
uwagi:
(1.1) za błędne logicznie należy uznać sformułowania typu „krawiec damsko-męski”, „fryzjer damsko-męski”; prawidłowa forma w takich przypadkach to „damski i męski”[4]
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Paula Ściblak, Od wspólnej pracy do wzajemnego rozumienia się. Powody zawierania małżeństw [w:] Od obyczaju do mody: Przemiany życia codziennego pod redakcją Joanny Zalewskiej i Marty Cobel-Tokarskiej, Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej, Warszawa 2014, ISBN 978-83-62828-91-3, s. 48
  3. Janusz Rudnicki, Trzy razy tak!, 2013
  4. Roman Zawliński Poradnik językowy, wyd. 430-439, s. 142