daimonion

daimonion (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub męskozwierzęcy

(1.1) mit. gr. półboska istota duchowa, która pośredniczy między światami bogów a ludzi

(1.2) filoz. staroż. głos ducha opiekuńczego, ostrzegawczy głos wewnętrzny człowieka, który odradzał czynienia złych czynów i popełniania błędów; zob. też daimonion w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	daimonion	daimoniony
dopełniacz	daimonion	daimonionów
celownik	daimonionowi	daimonionom
biernik	daimonion / daimoniona	daimoniony
narzędnik	daimonionem	daimonionami
miejscownik	daimonionie	daimonionach
wołacz	daimonionie	daimoniony

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. demon m

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. δαιμόνιον

uwagi:

tłumaczenia:

• niemiecki: (1.1) Daimonion; (1.2) Daimonion
• słowacki: (1.1) daimonión m; (1.2) daimonión m
• starogrecki: (1.1) δαιμόνιον n

źródła: