dźwiękonaśladowczy

dźwiękonaśladowczy (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌd͡ʑvʲjɛ̃ŋkɔ̃naɕlaˈdɔft͡ʃɨ], AS: [ʒ́vʹi ̯ẽŋkõnaśladofčy], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• asynch. ę • akc. pob.• i → j  ^ⓘ

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) jęz. liter. naśladujący dźwięki lub odgłosy natury

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	dźwiękonaśladowczy		dźwiękonaśladowcza	dźwiękonaśladowcze	dźwiękonaśladowczy	dźwiękonaśladowcze
dopełniacz	dźwiękonaśladowczego		dźwiękonaśladowczej	dźwiękonaśladowczego	dźwiękonaśladowczych
celownik	dźwiękonaśladowczemu		dźwiękonaśladowczej	dźwiękonaśladowczemu	dźwiękonaśladowczym
biernik	dźwiękonaśladowczego	dźwiękonaśladowczy	dźwiękonaśladowczą	dźwiękonaśladowcze	dźwiękonaśladowczych	dźwiękonaśladowcze
narzędnik	dźwiękonaśladowczym		dźwiękonaśladowczą	dźwiękonaśladowczym	dźwiękonaśladowczymi
miejscownik	dźwiękonaśladowczym		dźwiękonaśladowczej	dźwiękonaśladowczym	dźwiękonaśladowczych
wołacz	dźwiękonaśladowczy		dźwiękonaśladowcza	dźwiękonaśladowcze	dźwiękonaśladowczy	dźwiękonaśladowcze
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Słowo „kruk” to dźwiękonaśladowcza nazwa.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) onomatopeiczny

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dźwiękonaśladownictwo n

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• bułgarski: (1.1) звукоподражателен
• francuski: (1.1) onomatopéique
• niemiecki: (1.1) lautmalerisch
• nowogrecki: (1.1) ηχομιμητικός
• węgierski: (1.1) hangutánzó

źródła: