dłubanki (1.1)
wymowa:
IPA[dwuˈbãnka], AS[du̯ubãnka], zjawiska fonetyczne: nazal.-nk-  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) żegl. prymitywna łódka wykonana z wydrążonego pnia drzewa; zob. też dłubanka w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Nawet jeśli publiczność sądziła, żedzicyzachowują się całkowicienaturalnie jedli, kąpali się, tańczyli, robili dłubankę z pnia drzewa widowisko było w dużej mierze reżyserowane[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) łódź
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dłubanina ż, dłubek mos, dłubacz mos, dłubaczka ż, dłubanie n, wydłubanie n, wydłubywanie n, podłubanie n
czas. dłubać ndk., wydłubywać ndk., wydłubać dk., podłubać dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: