dłużyca (język polski) edytuj

 
dłużyce (1.1)
wymowa:
IPA[dwuˈʒɨʦ̑a], AS[du̯užyca] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) leśn. długi pień ściętego drzewa z obciętymi gałęziami i wierzchołkiem, mający długość m.in. 9 m w przypadku drzew iglastych i 6 m w przypadku drzew liściastych[1]; zob. też dłużyca w Wikipedii
(1.2) gw. szoferska ciężarówka z długą skrzynią ładunkową[2]
(1.3) gw. szoferska naczepa Jelcza[2]
odmiana:
(1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. długi
rzecz. długość ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 2,0 2,1 Stanisław Kania, Słownik argotyzmów, Wiedza Powszechna, Warszawa 1995, ISBN 83-214-0993-8, s. 68.