dąs
dąs (język polski)
edytuj- wymowa:
- ⓘ
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) książk. zachowanie wyrażające niezadowolenie, wzgardę, mniej lub więcej szczery gniew[1][2][3][4]
- odmiana:
- (1.1) m IV[2]
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dąs dąsy dopełniacz dąsu[2] dąsów celownik dąsowi dąsom biernik dąs dąsy narzędnik dąsem dąsami miejscownik dąsie[2] dąsach wołacz dąsie dąsy
- przykłady:
- (1.1) Nie pomogły płacze, dąsy, żale, trzeba było się pakować i jechać w obce strony[5].
- (1.1) Wzgardliwy dąs na pięknej twarzy chłopca działał mu na nerwy[6].
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) grymas, grymaszenie, kaprys, foch
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) zachowanie
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „dąsy” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - 1 2 3 4 5 Hasło „dąs” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- 1 2 Hasło „dąs” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
- ↑ Hasło „dąsy” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
- ↑ Anna Kowalska, Na rogatce, 1953, s. 10.
- ↑ Zofia Nałkowska, Niecierpliwi, Książnica-Atlas 1939, Warszawa–Lwów, s. 65.
