czasownik duratywny

czasownik duratywny (język polski)

wymowa:

IPA: [ʧ̑aˈsɔvʲɲiɡ ˌduraˈtɨvnɨ], AS: [časovʹńig duratyvny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• udźw. międzywyr.• akc. pob. ​

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) gram. czasownik niedokonany wyrażający czynność lub proces trwający

odmiana:

(1.1) związek zgody,

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	czasownik duratywny	czasowniki duratywne
dopełniacz	czasownika duratywnego	czasowników duratywnych
celownik	czasownikowi duratywnemu	czasownikom duratywnym
biernik	czasownik duratywny	czasowniki duratywne
narzędnik	czasownikiem duratywnym	czasownikami duratywnymi
miejscownik	czasowniku duratywnym	czasownikach duratywnych
wołacz	czasowniku duratywny	czasowniki duratywne

przykłady:

(1.1) "Robić" to przykład czasownika duratywnego.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) Do czasowników duratywnych zaliczają się np. mówić, pisać itp.

tłumaczenia:

• niemiecki: (1.1) duratives Verb

źródła: