czarny humor (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈʧ̑arnɨ ˈxũmɔr], ASarny χũmor], zjawiska fonetyczne: nazal.
?/i
znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) przedstawienie rzeczy tragicznych w sposób humorystyczny; zob. też czarny humor w Wikipedii
odmiana:
(1.1) związek zgody,
przykłady:
(1.1) Kategorie cudowności, fantazji, tajemniczości, grozy i czarnego humoru, charakterystyczne dla surrealizmu, cechują także groteskę, szerszą kategorię artystyczną, obejmującą również ten styl[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) wisielczy humor; przest. szubieniczny humor
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne
tłumaczenia:
źródła:
  1. Anna Matuchniak-Krasuska, Publiczność wobec metafory plastycznej : o recepcji groteski Jerzego Dudy – Gracza, 1999, Narodowy Korpus Języka Polskiego.