cytryn
cytryn (język polski) edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik cytryn dopełniacz cytrynu celownik cytrynowi biernik cytryn narzędnik cytrynem miejscownik cytrynie wołacz cytrynie
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) kwarc żółty
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. cytrynowiec mzw/mrz, cytryna ż, cytrynka ż, cytrynek m, cytrynian m, cytrynówka ż
- przym. cytrynowy
- przysł. cytrynowo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) citrine
- białoruski: (1.1) цытрын m
- bułgarski: (1.1) цитрин m
- francuski: (1.1) citrine ż
- łotewski: (1.1) citrīns m
- niderlandzki: (1.1) citrien
- niemiecki: (1.1) Citrin m
- rosyjski: (1.1) цитрин m
- rumuński: (1.1) citrin
- słowacki: (1.1) citrín m
- szwedzki: (1.1) citrin
- źródła:
cytryn (język wilamowski) edytuj
- zapisy w ortografiach alternatywnych:
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- zob. citrȫn
- zobacz też: Indeks:Wilamowski - Owoce
- źródła:
- ↑
Hermann Mojmir, Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice, cz. A-R, Polska Akademja Umiejętności, Kraków 1930‒1936, s. 94.
