cytryn

cytryn (język polski)

cytryn (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈt͡sɨtrɨ̃n], AS: [cytrỹn], zjawiska fonetyczne: nazal. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) miner. odmiana kwarcu o żółtej barwie z cytrynowym odcieniem, kamień szlachetny

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	cytryn
dopełniacz	cytrynu
celownik	cytrynowi
biernik	cytryn
narzędnik	cytrynem
miejscownik	cytrynie
wołacz	cytrynie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) kwarc żółty

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. cytrynowiec mzw/mrz, cytryna ż, cytrynka ż, cytrynek m, cytrynian m, cytrynówka ż

przym. cytrynowy

przysł. cytrynowo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) citrine
• białoruski: (1.1) цытрын m
• bułgarski: (1.1) цитрин m
• francuski: (1.1) citrine ż
• łotewski: (1.1) citrīns m
• niderlandzki: (1.1) citrien
• niemiecki: (1.1) Citrin m
• rosyjski: (1.1) цитрин m
• rumuński: (1.1) citrin
• słowacki: (1.1) citrín m
• szwedzki: (1.1) citrin

źródła:

cytryn (język wilamowski)

cytryn (1.1)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cytryna

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zob. citrȫn

zobacz też: Indeks:Wilamowski - Owoce

źródła: