cotangens
cotangens (język polski)
edytuj- wymowa:
- ‹kotangens›, IPA: [kɔˈtãŋɡɛ̃w̃s], AS: [kotãŋgẽũ̯s], zjawiska fonetyczne: nazal.• samogł.+n/m+szczelin.• -nk- ,
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) mat. funkcja dla argumentów wyrażająca stosunek długości przyprostokątnej przyległej do danego kąta do długości przyprostokątnej naprzeciw kąta; zob. też cotangens w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik cotangens cotangensy dopełniacz cotangensa / rzad. cotangensu cotangensów celownik cotangensowi cotangensom biernik cotangens cotangensy narzędnik cotangensem cotangensami miejscownik cotangensie cotangensach wołacz cotangensie cotangensy
- przykłady:
- (1.1) Cotangens jest odwrotnością tangensa.
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) kotangens
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) funkcja trygonometryczna
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. tangens mrz, cotangensoida ż
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- alternatywna pisownia: kotangens[3]
- zobacz też: sinus • cosinus (kosinus) • tangens • cotangens (kotangens) • secans (sekans) • cosecans (kosekans)
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) cotangent
- baskijski: (1.1) kotangente
- białoruski: (1.1) катангенс m
- bułgarski: (1.1) котангенс m
- duński: (1.1) cotangens w
- hiszpański: (1.1) cotangente ż
- nowogrecki: (1.1) συνεφαπτομένη ż
- rosyjski: (1.1) котангенс m
- ukraiński: (1.1) котангенс m
- źródła: