contumace

contumace (interlingua)

wymowa:

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) krnąbrny, nieposłuszny

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

contumace (język włoski)

wymowa:

IPA: /kon.tu.'ma.ʧe/

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) książk. krnąbrny, nieposłuszny

rzeczownik, rodzaj męski

(2.1) praw. pozwany nie stawiający się przed sądem

rzeczownik, rodzaj żeński

(3.1) praw. pozwana nie stawiająca się przed sądem

odmiana:

(1.1) lp contumace m ż; lm contumaci m ż

(2.1) lp contumace; lm contumaci

(3.1) lp contumace; lm contumaci

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) ribelle, disobbediente, riluttante

antonimy:

(1.1) obbediente

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. contumacia ż

przym. contumaciale

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. contŭmax, -acis

uwagi:

źródła: