Podobna pisownia Podobna pisownia: cónsulcônsul
wymowa:
bryt. IPA/ˈkɒn.səl/
amer. IPA/ˈkɑn.səl/
?/i ?/i
znaczenia:

rzeczownik policzalny

(1.1) konsul (urzędnik państwa za granicą)
(1.2) hist. konsul (urzędnik w starożytnym Rzymie)
(1.3) hist. konsul (tytuł jednego z trzech najwyższych członków rządu we Francji, w okresie I Republiki)
odmiana:
(1.1-3) lp consul; lm consuls
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. consulate
przym. consular
przysł. consularly
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
wymowa:
IPA/kɔ̃.syl/
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) konsul[1] (urzędnik państwa za granicą)
(1.2) hist. konsul (urzędnik w starożytnym Rzymie)
(1.3) hist. konsul (tytuł jednego z trzech najwyższych członków rządu we Francji, w okresie I Republiki)
odmiana:
(1) lp consul; lm consuls
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. consulaire
rzecz. consulat
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Jolanta Sikora Penazzi, Krystyna Sieroszewska, Popularny słownik francusko-polski polsko-francuski, Wiedza Powszechna, Warszawa 2010, ISBN 978-83-214-1462-1, s. 158.
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) konsul
odmiana:
(1.1) consul, consulis (deklinacja III, paradygmat I spółgłoskowy)
przykłady:
(1.1) In civitate Romana duo consules creabantur; cum unus Romae inesset ut urbem ordinaret alter exercitum e castris movere atque bellum in ulterioribus provinciis Imperii gerere potuit.W państwie rzymskim wybierało się dwóch konsulów; gdy jeden był obecny w Rzymie, żeby zarządzać miastem, drugi mógł ruszyć z wojskiem i prowadzić wojnę w bardziej odległych prowincjach Imperium.
składnia:
kolokacje:
(1.1) pro consule
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. consularis m, consulatus m, consultum n
czas. consulo
przym. consularis
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: