cierpiętnik (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA[ʨ̑ɛrˈpʲjɛ̃ntʲɲik], AS[ćerpʹi ̯ntʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.asynch. ę i → j  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba lubująca się we własnym cierpieniu lub biernie poddająca się cierpieniu[1]
(1.2) tytuł przysługujący męczennikom, którzy cierpieli od swych współwyznawców[2]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) masochista
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. cierpienie n, cierpiętnictwo n, cierpiętniczość ż
forma żeńska cierpiętnica ż
czas. cierpieć ndk., wycierpieć dk., nacierpieć się dk., scierpieć dk.
przym. cierpiętniczy, cierpiący
przysł. cierpiętniczo
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „cierpiętnik” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Typologia świętych w Kościele prawosławnym, bazhum.muzhp.pl