cielętnik

cielętnik (język polski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zootechn. obora, czasem także pastwisko lub zagroda, przeznaczone dla cieląt

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	cielętnik	cielętniki
dopełniacz	cielętnika	cielętników
celownik	cielętnikowi	cielętnikom
biernik	cielętnik	cielętniki
narzędnik	cielętnikiem	cielętnikami
miejscownik	cielętniku	cielętnikach
wołacz	cielętniku	cielętniki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. cielę n, cielak m, cielaczek m, cielica ż, cieliczka ż, cielęciarnia ż, cielęcina ż, cielenie n, cielność ż, cielec m, ocielenie n, Cielętnik m, Cielętniki nmos

czas. cielić się ndk., ocielić się dk.

przym. cielęcy, cielny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) цялятнік m
• bułgarski: (1.1) телчарник m
• rosyjski: (1.1) телятник m
• słowacki: (1.1) teľatník m
• ukraiński: (1.1) телятник m

źródła: