chwała

chwała (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈxfawa], AS: [χfau̯a], zjawiska fonetyczne: post. utr. dźw. ​

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) uznanie, szacunek, cześć

(1.2) chluba

(1.3) majestat

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	chwała
dopełniacz	chwały
celownik	chwale
biernik	chwałę
narzędnik	chwałą
miejscownik	chwale
wołacz	chwało

przykłady:

(1.1) Bogu na chwałę, bliźniemu na ratunek.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.3) gloria

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. chwalstwo n, chwalenie, przest. chwalba

czas. chwalić

przysł. chwalnie

przym. chwalny

związki frazeologiczne:

cześć i chwała

chwała Bogu

zginąć na polu chwały

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) praise; (1.2) glory; (1.3) glory
• arabski: (1.1) (chwała Boga) تسبيحة ż, مجد m; (1.2) رفعة ż; (1.3) عزة ż
• esperanto: (1.1) gloro; (1.3) gloro
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

   ,    
• rosyjski: (1.1) хвала ż, слава ż; (1.3) слава ż
• tybetański: (1.1) དཔལ
• ukraiński: (1.1) хвала ż

źródła: