chuj w dupę (język polski)

wymowa:
IPA[ˈxuj ˈv‿dupɛ], ASui ̯ v‿dupe], zjawiska fonetyczne: denazal.przyim. nie tw. syl.
?/i
znaczenia:

fraza wykrzyknikowa

(1.1) wulg. okrzyk złości w stosunku do drugiej osoby
odmiana:
przykłady:
(1.1) Chuj w dupę temu, kto pierwszy zaczął[1].
(1.1) Spiesznie nabazgrał na bibułkowej serwetceChuj ci w dupę" i rzucił nią w zdumioną dziewczynę[2].
(1.1) Poszły na poprawkę. Znowu je ujebał. Chociaż nie powinno go być na poprawce. Ujebał, mówię, chuj mu w dupę. Dziewczyny za niezdany egzamin miały wylot ze szkoły i z policji[3].
składnia:
(1.1) chuj + C. (komuś) + w dupę
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Halina Janaszek-Ivaničková, Mieczysław Dąbrowski, Literatury słowiańskie po roku 1989: nowe zjawiska, tendencje, perspektywy, Elipsa, 2005, str. 176
  2. Maciej Grochowski, Słownik polskich przekleństw i wulgaryzmów, 2002, str. 55
  3. Patryk Vega, Złe psy. W imię zasad, 2015