chloroaceton

chloroaceton (język polski)

struktura chloroacetonu (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌxlɔrɔaˈt͡sɛtɔ̃n], AS: [χloroacetõn], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) chem. związek organiczny z grupy ketonów, chlorowa pochodna acetonu, trujący lakrymator; zob. też chloroaceton w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	chloroaceton
dopełniacz	chloroacetonu
celownik	chloroacetonowi
biernik	chloroaceton
narzędnik	chloroacetonem
miejscownik	chloroacetonie
wołacz	chloroacetonie

przykłady:

(1.1) Chloroaceton był używany w czasie I wojny światowej jako bojowy środek trujący.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) chloropropanon

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. chlor + aceton

uwagi:

nazwa systematyczna: 1-chloro-2-propanon ; wzór sumaryczny: CH₃COCH₂Cl

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) acetonyl chloride, chloroacetone, chloropropanone
• czeski: (1.1) chloraceton
• japoński: (1.1) クロロアセトン
• niderlandzki: (1.1) chlooraceton
• niemiecki: (1.1) Chloraceton
• słowacki: (1.1) chlóracetón m
• ukraiński: (1.1) хлорацетон m

źródła: