chemikalia
chemikalia (język polski) edytuj
- wymowa:
- IPA: [ˌxɛ̃mʲiˈkalʲja], AS: [χẽmʹikalʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.• i → j
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
- (1.1) preparaty, odczynniki i inne substancje chemiczne[1]
- odmiana:
- (1.1)[2] blp;
przypadek liczba mnoga mianownik chemikalia dopełniacz chemikaliów celownik chemikaliom biernik chemikalia narzędnik chemikaliami miejscownik chemikaliach wołacz chemikalia
- przykłady:
- (1.1) Jak na razie, za wykorzystywanie seksualne więźniów, bicie, polewanie ich chemikaliami i zimną wodą oraz rażenie prądem amerykańskie dowództwo ukarało żołnierzy oficjalną naganą[3].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. chemikaliowiec m, chemia ż, chemik m, chemiczka ż, chemizacja ż, chemizator m, chemizowanie n
- przym. chemiczny, chemizacyjny
- przysł. chemicznie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- niem. Chemikalien[4]
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) chemical
- białoruski: (1.1) хімікаліі lm, хімія ż
- bułgarski: (1.1) химикал m
- duński: (1.1) kemikalie w
- niemiecki: (1.1) Chemikalie ż
- węgierski: (1.1) vegyszer
- źródła:
- ↑
Hasło „chemikalia” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „chemikalia” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Rzeczpospolita, nr 05.04, Warszawa, 2004 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „chemikalia” w: Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X, s. 72.
- ↑ Hasło „chemikalia” w: Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004, ISBN 978-83-01-14198-1, s. 118.
