chemiczka

chemiczka (język polski)

chemiczka (1.1)

wymowa:

IPA: [xɛ̃ˈmʲit͡ʃka], AS: [χẽmʹička], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pot. specjalistka w zakresie chemii, kobieta zajmująca się chemią

(1.2) pot. uczn. nauczycielka chemii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	chemiczka	chemiczki
dopełniacz	chemiczki	chemiczek
celownik	chemiczce	chemiczkom
biernik	chemiczkę	chemiczki
narzędnik	chemiczką	chemiczkami
miejscownik	chemiczce	chemiczkach
wołacz	chemiczko	chemiczki

przykłady:

(1.1) Maria Skłodowska-Curie jest bardzo znaną chemiczką.

(1.2) Nasza chemiczka postawiła wszystkim jedynki.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. chemia ż, chemikalia nmos, chemikaliowiec m, chemizacja ż, chemizator m, chemizowanie n

forma męska chemik m

czas. chemizować ndk.

przym. chemiczny, chemizacyjny

przysł. chemicznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

forma żeńska od pol. chemik

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1-2) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: chemik

• białoruski: (1.1) хімічка ż
• bułgarski: (1.1) химичка ż
• esperanto: (1.1) ĥemiistino, kemiistino
• hiszpański: (1.1) química ż
• kataloński: (1.1) química ż
• litewski: (1.1) chemikė ż
• niemiecki: (1.1) Chemikerin ż; (1.2) Chemielehrerin ż
• nowogrecki: (1.1) χημικός ż
• rosyjski: (1.1) химичка ż
• słowacki: (1.2) chemikárka ż
• ukraiński: (1.1) хімічка ż

źródła: