chałturzyć (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[xawˈtuʒɨʨ̑], AS[χau̯tužyć] ?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) wykonywać dodatkową pracę w dziedzinie kultury i sztuki wyłącznie w celach zarobkowych, nie troszcząc się o poziom (artystyczny itp.)
odmiana:
(1.1) koniugacja VIb
przykłady:
(1.1) Aktor nie będzie już chałturzył w reklamie.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. chałtura ż, chałturka ż, chałturnik m, chałturowiec m, chałturszczyk m, chałturzysta m, chałturzystka ż, chałturnictwo n, chałturzenie n
przym. chałturowy, chałturniczy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: