chałka

chałka (język polski)

chałka (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈxawka], AS: [χau̯ka] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kulin. słodki, pleciony pszenny chleb wywodzący się z tradycji Żydów aszkenazyjskich wypiekających takie bochenki m.in. na święto Rosz ha-Szana; zob. też chałka w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	chałka	chałki
dopełniacz	chałki	chałek
celownik	chałce	chałkom
biernik	chałkę	chałki
narzędnik	chałką	chałkami
miejscownik	chałce	chałkach
wołacz	chałko	chałki

przykłady:

(1.1) Na progu piekarni stał piekarz z cudowną, rumianą chałką w ręce, którą wyciągnął w moją stronę.

(1.1) Na żydowskim targowisku w Jerozolimie widzieliśmy chałki i precle.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) chleb, bułka, pieczywo

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. chała ż

zdrobn. chałeczka ż

przym. chałkowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. chała + -ka

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) challah
• białoruski: (1.1) хала ż
• czeski: (1.1) chala ż, vánočka ż
• duński: (1.1) flettet sød hvedebrød n
• hebrajski: (1.1) חלה ż (chala)
• jidysz: (1.1) חלה ż (chale), por. t. פֿויגל m (fojgl)
• niemiecki: (1.1) Hefezopf m
• nowogrecki: (1.1) τσουρέκι n
• rosyjski: (1.1) хала ż, плетёнка ż
• słowacki: (1.1) chala ż, vianočka ż
• ukraiński: (1.1) хала ż
• wilamowski: (1.1) hałela n
• włoski: (1.1) pagnotta dolce ż, terccia di pan brioche ż

źródła: