cetnar

cetnar (język polski) edytuj

wymowa:: IPA: [ˈʦ̑ɛtnar], AS: [cetnar]; ^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) daw. pozaukładowa jednostka masy o wartości zależnej od kraju; zob. też cetnar w Wikipedii

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	cetnar	cetnary
dopełniacz	cetnara	cetnarów
celownik	cetnarowi	cetnarom
biernik	cetnar	cetnary
narzędnik	cetnarem	cetnarami
miejscownik	cetnarze	cetnarach
wołacz	cetnarze	cetnary

przykłady:: (1.1) Kilka pęków sznurów i cetnar mydła dopełniły ładunku, z którym szczęśliwie wylądowałem.^[1]

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:: przym. cetnarowy; rzecz. cent mzw

związki frazeologiczne:: lepszy łut szczęścia niż cetnar rozumu

etymologia:: niem. Zentner z łac. centenarius^[2]^[3]

uwagi:

inna pisownia centnar
zob. też centnar w Encyklopedii staropolskiej

tłumaczenia:

wilamowski: (1.1) caenkner m, cȧŋkner m, cȧnkner m, cankner m

źródła:

↑ Daniel Defoe: Przypadki Robinsona Cruzoe, tłum. Władysław Ludwik Anczyc
↑ Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 45.
↑ Hasło „centnar” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.

Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=cetnar&oldid=8130452”