centuś

centuś (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈt͡sɛ̃ntuɕ], AS: [cẽntuś], zjawiska fonetyczne: nazal. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) iron. mieszkaniec Krakowa

(1.2) pot. człowiek przesadnie oszczędny

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	centuś	centusie
dopełniacz	centusia	centusiów
celownik	centusiowi	centusiom
biernik	centusia	centusiów
narzędnik	centusiem	centusiami
miejscownik	centusiu	centusiach
wołacz	centusiu	centusie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) krakus, krakowiak, krakowianin

(1.2) chciwiec, skąpiec; pot. chytrus, dusigrosz, kutwa, liczykrupa, skąpiradło, sknera, żyd, żyła; książk. harpagon

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. cent mrz

przym. centusiowski

związki frazeologiczne:

krakowski centuś

etymologia:

zob. cent

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: