centnar (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈʦ̑ɛ̃ntnar], AS[cntnar], zjawiska fonetyczne: nazal.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) daw. zob. cetnar
odmiana:
przykłady:
(1.1) […] serce ciężyło mu, jak gdyby w piersiach dźwigał centnar wybuchowych materiałów […][1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. cent mrz
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. centenarius[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. B. Prus: Emancypantki
  2.   Hasło „centnar” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.