cenobityzm (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) rel. wspólnotowa forma życia monastycznego; zob. też cenobityzm w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Za prekursora cenobityzmu uznano św. Pachomiusza.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. cenobium n, cenobita m
przym. cenobicki, cenobialny, cenobityczny
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. cenobium < łac. cenobium < gr. κοινόβιον < gr. κοινός + βίοςdosł.wspólne życie
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.