Wikisłownik

caun

caun (język wilamowski) edytuj

 
caun (1.1)
 
caun (1.1)
zapisy w ortografiach alternatywnych:
caojn • coün
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) płot[1], ogrodzenie, parkan[2]
(1.2) jeźdz. zootechn. uzda[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
por. niem. Zaun
uwagi:
zobacz też: bratera caun • šraŋkacaun • štarətacaun • vyjtacaun
źródła:
  1. ↑ 1,0 1,1   Józef Latosiński, Monografia miasteczka Wilamowic: na podstawie źródeł autentycznych: z ilustracyami i mapką, Drukarnia Literacka pod zarządem L. K. Górskiego, Kraków 1909, s. 301,313.
  2. ↑   Hermann Mojmir, Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice, cz. A-R, Polska Akademja Umiejętności, Kraków 1930‒1936, s. 74.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=caun&oldid=7397266”