bydlić

bydlić (język polski)

wymowa:: ^{[uwaga 1]} IPA: [ˈbɨdlʲit͡ɕ], AS: [bydlʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk.

znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany

(1.1) st.pol. śr.pol. przebywać, żyć^[1]^[2]

(1.2) st.pol. postępować, żyć wedle praw^[1]

(1.3) st.pol. śr.pol. mieszkać^[1]^[3]^[2]

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:: rzecz. bydło n, bydlątko n; przym. bydlęcy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego

tłumaczenia:: (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: żyć; (1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: postępować; (1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: mieszkać

źródła:

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 Hasło „bydlić” w: Słownik staropolski, red. Stanisław Urbańczyk, t. 1, Instytut Języka Polskiego PAN, Warszawa 1953-1955, s. 203-206.
↑ ^2,0 ^2,1 Hasło „bydlić” w: Słownik polszczyzny XVI wieku. Edycja internetowa, Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk, 2010–, ISBN 978-83-65573-85-8.
↑ Jan Tokarski, Z zagadnień semantyki, „Poradnik Językowy” nr 1/1950, s. 8.

Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=bydlić&oldid=8472364”