wymowa:
IPA[buʒˈlʲivɨ], AS[bužlʹivy], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) charakteryzujący się burzami atmosferycznymi[1]
(1.2) przen. pełen niepokoju i niezwykłych wydarzeń[1]
(1.3) wzburzony, zdolny do gwałtownych reakcji[1]
(1.4) o gwałtownym przebiegu[1]
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.1) Nie wypłynęliśmy w morze, bo pogoda była zbyt burzliwa.
(1.2) Żyjemy w burzliwych czasach, nawet kolega może być wrogiem.
(1.2) Zdiagnozowano u niej stwardnienie rozsiane. Po długiej rozmowie z Becky nie mogłem powstrzymać się od wniosku, że jej choroba była po części powiązana z jej emocjonalnie burzliwym życiem[2].
(1.3) Był on burzliwym człowiekiem, wściekał się o cokolwiek.
(1.4) Narady były bardzo burzliwe.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) gwałtowny, intensywny, obfity, rzęsisty
(1.2) pamiętny, pełen wydarzeń
(1.3) gorący, gwałtowny, namiętny, nieopanowany, pot. wybuchowy
(1.4) gwałtowny, rozgorączkowany, zaciekły, zażarty
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. burzliwość ż, burza ż, burzowiec mrz
przym. burzowy
przysł. burzliwie
związki frazeologiczne:
gdy styczeń burzliwy z śniegami, lato burzliwe z deszczami
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Hasło „burzliwy” w: SJP.pl.
  2. Don Colbert, Zabójcze emocje, s. 119