burzenie

burzenie (język polski)

wymowa:

IPA: [buˈʒɛ̃ɲɛ], AS: [bužẽńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni… ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rzecz. odczas. od burzyć

odmiana:

(1.1) blm;

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	burzenie
dopełniacz	burzenia
celownik	burzeniu
biernik	burzenie
narzędnik	burzeniem
miejscownik	burzeniu
wołacz	burzenie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. burzycielstwo n, burzyciel m, burzycielka ż, zburzenie n, wzburzenie n

czas. burzyć ndk., zburzyć dk.

przym. burzycielski

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) разбурэнне n

źródła: