burdelówa (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌburdɛˈluva], AS[burdeluva], zjawiska fonetyczne: akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wulg. prostytutka[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) zob. prostytutka
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) od burdel
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Jacek Lewinson, Słownik seksualizmów polskich, Książka i Wiedza, Warszawa 1999, ISBN 83-05-13032-0, s. 10.