buduar

buduar (język polski)

buduary (1.2)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) daw. wytwornie urządzony pokój kobiecy; zob. też buduar w Wikipedii

(1.2) kulin. podłużny biszkopt pokryty skrystalizowanym cukrem

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	buduar	buduary
dopełniacz	buduaru	buduarów
celownik	buduarowi	buduarom
biernik	buduar	buduary
narzędnik	buduarem	buduarami
miejscownik	buduarze	buduarach
wołacz	buduarze	buduary

przykłady:

(1.1) Poza hallem, jadalnią i gabinetem miało jednak dwie ogromne sypialnie z łazienką przy każdej, połączone rodzajem buduaru.

(1.2) Podłużny biszkopt pokryty skrystalizowanym cukrem to tzw. „buduar”, ten typ stosuje się np. do włoskiego deseru tiramisu.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) koci języczek

antonimy:

hiperonimy:

(1.2) biszkopt, biszkopcik

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. buduarek m, buduarzyk m

przym. buduarowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. boudoir < franc. bouder (→ dąsać się) + -oir

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) boudoir
• białoruski: (1.1) будуа́р m
• bułgarski: (1.1) будоар m
• czeski: (1.1) boudoir m, budoár m
• francuski: (1.1) boudoir m
• niemiecki: (1.1) Boudoir n
• rosyjski: (1.1) будуа́р m
• słowacki: (1.1) budoár m
• ukraiński: (1.1) будуа́р m
• węgierski: (1.1) budoár

źródła: