buńczuczność (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) odprzym. cecha tego, co jest buńczuczne; cecha tych, którzy buńczuczni
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
(1.1) buńczuczność + D.
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) cecha
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. buńczuczny
przysł. buńczucznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. buńczuczny + -ość
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: