bułat
bułat (język polski) edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) stal damasceńska
- (1.2) rodzaj szabli orientalnej ze stali damasceńskiej, o krótkiej, krzywej głowni z szerokim piórem rozszerzającym się ku końcowi; zob. też bułat (broń) w Wikipedii
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- (2.1) icht. Luciobarbus capito, gatunek ryby z rodziny karpiowatych
- (2.2) icht. ryba z gatunku bułatów (2.1)
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bułat bułaty dopełniacz bułata / bułatu[1] bułatów celownik bułatowi bułatom biernik bułat bułaty narzędnik bułatem bułatami miejscownik bułacie bułatach wołacz bułacie bułaty - (2.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bułat bułaty dopełniacz bułata bułatów celownik bułatowi bułatom biernik bułata bułaty narzędnik bułatem bułatami miejscownik bułacie bułatach wołacz bułacie bułaty
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) ros. булат < pers. پولاد (pulâd) → stal
- (1.2) od (1.1)
- (2.1-2) od (1.2) przez podobieństwo kształtu ryby do szabli
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.