brzydal

brzydal (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) człowiek brzydki

(1.2) osoba robiąca brzydkie rzeczy

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	brzydal	brzydale
dopełniacz	brzydala	brzydali / brzydalów
celownik	brzydalowi	brzydalom
biernik	brzydala	brzydali / brzydalów
narzędnik	brzydalem	brzydalami
miejscownik	brzydalu	brzydalach
wołacz	brzydalu	brzydale
ndepr. M. i W. lm: (ci) brzydalowie

przykłady:

(1.1) Patrz na tego brzydala pod płotem! Ależ mu uszy sterczą.

(1.2) Ty brzydalu! Przestań grzebać w nosie!

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) reg. śl. brzidok

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. brzydota ż, brzydactwo n

forma żeńska brzydula ż

czas. brzydnąć ndk.

przym. brzydki

przysł. brzydko

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. brzydki + -al

uwagi:

tłumaczenia:

• adygejski: (1.1) айэ
• angielski: (1.1) ugly
• białoruski: (1.1) брыдкі чалавек m, пачвара ż
• bułgarski: (1.1) грозник m
• esperanto: (1.1) malbelulo
• francuski: (1.1) laid m

źródła: