brzdąc
brzdąc (język polski) edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik brzdąc brzdące dopełniacz brzdąca brzdąców celownik brzdącowi brzdącom biernik brzdąca brzdąców / brzdące[1] narzędnik brzdącem brzdącami miejscownik brzdącu brzdącach wołacz brzdącu brzdące
- przykłady:
- (1.1) W piaskownicy siedział mały brzdąc.
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) dziecko
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) baby
- białoruski: (1.1) бутуз m
- francuski: (1.1) bébé m
- portugalski: (1.1) bebê m
- rosyjski: (1.1) бутуз m
- włoski: (1.1) bebè m, bimbo m, bimba ż
- źródła:
- ↑ Hasło „brzdąc” w: Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004, ISBN 978-83-01-14198-1, s. 95 i 96.