brylant
brylant (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) jubil. oszlifowany diament; zob. też brylant w Wikipedii
- (1.2) przen. ktoś lub coś bardzo wartościowego, cennego
- (1.3) druk. typogr. w systemie miar typograficznych Didota stopień pisma odpowiadający trzem punktom (1,1277 mm)[1]
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik brylant brylanty dopełniacz brylantu brylantów celownik brylantowi brylantom biernik brylant brylanty narzędnik brylantem brylantami miejscownik brylancie brylantach wołacz brylancie brylanty
- przykłady:
- (1.1) Kupiłem narzeczonej pierścionek z brylantem.
- (1.2) W znanym klubie sportowym grają tylko prawdziwe brylanty.
- (1.3) Brylant jest za mały, lepiej napiszmy to petitem, albo nawet większym pismem.
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) diament
- hiponimy:
- (1.1) koh-i-noor
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz.
- czas. brylantować ndk., wybrylantować dk.
- przym. brylantowy
- przysł. brylantowo
- związki frazeologiczne:
- brylant czystej wody • brylant świeci i w popiele
- uwagi:
- tłumaczenia:
- baskijski: (1.1) brillante
- białoruski: (1.1) брыльянт m
- bułgarski: (1.1) брилянт m
- duński: (1.1) brillant w
- esperanto: (1.1) brilianto
- estoński: (1.1) briljant
- fiński: (1.1) briljantti
- francuski: (1.1) brillant m
- galicyjski: (1.1) brillante m
- hiszpański: (1.1) brillante m
- interlingua: (1.1) brillante
- japoński: (1.1) ブリリアント (buririanto)
- jidysz: (1.1) בריליאַנט m (briljant); (1.2) (o człowieku) דימענט m (diment)
- litewski: (1.1) briliantas
- niderlandzki: (1.1) briljant m
- niemiecki: (1.1) Brillant m
- nowogrecki: (1.1) μπριγιάν n, μπριγιάντι n; (1.2) διαμάντι n
- rosyjski: (1.1) бриллиант m
- serbski: (1.1) брилијант (brilijant) m
- słowacki: (1.1) briliant m
- szwedzki: (1.1) briljant w
- źródła:
- ↑ Hasło „Didot” w: Jacek Mrowczyk, Niewielki słownik typograficzny, Czysty Warsztat, 2008, ISBN 978-83-89945-20-4, s. 54.