brukowanie

brukowanie (język polski)

brukowanie (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌbrukɔˈvãɲɛ], AS: [brukovãńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• akc. pob.

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) układanie bruku

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	brukowanie
dopełniacz	brukowania
celownik	brukowaniu
biernik	brukowanie
narzędnik	brukowaniem
miejscownik	brukowaniu
wołacz	brukowanie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bruk m, brukarstwo n, brukarz mos

czas. brukować ndk.

przym. brukowy, brukarski

związki frazeologiczne:

etymologia:

rzecz. odczas. od brukować

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) брукаванне n, машчэнне n
• bułgarski: (1.1) павиране n
• słowacki: (1.1) dláždenie n

źródła: