browning

browning (język polski)

browning (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) niewielki, płaski, poręczny pistolet szybkostrzelny, w okresie międzywojennym popularny jako broń „kieszonkowa”

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	browning	browningi
dopełniacz	browninga	browningów
celownik	browningowi	browningom
biernik	browning	browningi
narzędnik	browningiem	browningami
miejscownik	browningu	browningach
wołacz	browningu	browningi

przykłady:

(1.1) Siedział ukosem, by nie naciskać tylnej kieszeni, którą rozpychał browning.

(1.1) Na biurku, prawie niewidoczny poza żółtym kręgiem lampy, leżał mały, czarny browning.

składnia:

kolokacje:

(1.1) damski browning • niklowany / oksydowany browning • ładować browning • nosić browning

synonimy:

(1.1) brauning; gw. (Warszawa) bronek

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) pistolet automatyczny, broń samopowtarzalna

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

od nazwiska konstruktora Johna M. Browninga

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) браўнінг m
• bułgarski: (1.1) броунинг m
• rosyjski: (1.1) браунинг m

źródła: