chłopak już brodacieje (1.1)
wymowa:
IPA[brɔˈdat͡ɕɛ̇t͡ɕ], AS[brodaćėć], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.
?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany

(1.1) przest. porastać brodą, zarostem na twarzy[1]
odmiana:
(1.1) koniugacja III
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. broda ż, bródka ż, podbródek m, brodacenie n, zbrodacenie n, brodacz m, brodawka ż
czas. zbrodacieć dk.
przym. brodaty
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „Brodacieć” w: Michał Arct, M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego, Wydawnictwo M. Arcta w Warszawie, Warszawa 1916.