braniec

braniec (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈbrãɲɛʦ̑], AS: [brãńec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) hist. osoba wzięta do niewoli w trakcie działań wojennych; jeniec

(1.2) hist. osoba wzięta przymusowo do wojska

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	braniec	brańcy
dopełniacz	brańca	brańców
celownik	brańcowi	brańcom
biernik	brańca	brańców
narzędnik	brańcem	brańcami
miejscownik	brańcu	brańcach
wołacz	brańcu	brańcy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) jeniec

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. branka ż, branie n, pobór m

forma żeńska branka

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: