branden

branden (język niderlandzki)

wymowa:

​

IPA: /ˈbrɑndə(n)/

​

znaczenia:

czasownik

(1.1) palić

(1.2) płonąć

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

branden (język niemiecki)

wymowa:

​

IPA: [ˈbʀandn̩]

znaczenia:

czasownik słaby

(1.1) rozbijać (się), rozbić (się) z rozpryskiem (np. o falach)

(1.2) znakować, oznakować (np. napisem reklamowym)

odmiana:

(1.1) branden (brand|et), brandete, gebrandet (sein/haben)

(1.2) branden (brand|et), brandete, gebrandet (haben)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Brand m/ż/n, Brandung ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: branden • anbranden • aufbranden • entgegenbranden • hochbranden • umbranden

źródła: