brącĕ

Podobna pisownia: brace

brącĕ (język połabski) edytuj

wymowa:

znaczenia:

czasownik, forma fleksyjna

(1.1) brzęczy (3. os. lp ter. niepoświadczonego bezokolicznika o znaczeniu brzęczeć)^[1]

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:: rzecz. brącai̯kă ż

związki frazeologiczne:

etymologia:: ostatecznie od prasł. *bręčati → brzęczeć; por. słowiń. břą̃čec, pol. brzęczeć, st.czes. břěčeti

uwagi:

źródła:

↑ Tadeusz Lehr-Spławiński, Kazimierz Polański, Słownik etymologiczny języka Drzewian połabskich, t. I, Zakład Narodowy im. Ossolińskich / Energeia, Wrocław – Warszawa – Kraków – Gdańsk 1962‒1994, s. 51.

Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=brącĕ&oldid=7916364”