botaniczka

botaniczka (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌbɔtãˈɲiʧ̑ka], AS: [botãńička], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pot. specjalistka w zakresie botaniki

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	botaniczka	botaniczki
dopełniacz	botaniczki	botaniczek
celownik	botaniczce	botaniczkom
biernik	botaniczkę	botaniczki
narzędnik	botaniczką	botaniczkami
miejscownik	botaniczce	botaniczkach
wołacz	botaniczko	botaniczki

przykłady:

(1.1) Zofia Paryska w ciągu swojego długiego i niezwykle pracowitego życia, jako botaniczka z wykształcenia, publikowała wiele prac z tej dziedziny.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) botanik

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) biolożka

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. botanika ż, botaniczność ż, botanizowanie n

forma męska botanik mos, botanista mos

czas. botanizować ndk.

przym. botaniczny

przysł. botanicznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. botanik + -ka

uwagi:

(1.1) por. botanik; zobacz też: Indeks:Polski - Zawody

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: botanik

• czeski: (1.1) botanička ż
• galicyjski: (1.1) botánica ż
• słowacki: (1.1) botanička ż
• słoweński: (1.1) botaničarka ż

źródła: