bordläggning (język szwedzki)

edytuj
wymowa:
[²b'o:r_dleg:ning]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) odroczenie, odłożenie[1]
odmiana:
(1.1) en bordläggning, bordläggningen, bordläggningar, bordläggningarna
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. bordlägga
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Jacek Kubitsky, Słownik szwedzko-polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Natur och Kultur, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12412-1, s. 71.