boniĝi

boniĝi (esperanto)

morfologia:

bon•iĝ•i

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik

(1.1) dobrzeć, poprawić się, stać się dobrym

odmiana:

(1.1)

 

tempo	vortformo	aktiva participo	pasiva participo
nuna	boniĝas	boniĝanta	boniĝata
pasinta	boniĝis	boniĝinta	boniĝita
venonta	boniĝos	boniĝonta	boniĝota
kondicionalo	boniĝus
imperativo	boniĝu

przykłady:

(1.1) Mi nun ne plu devas laboradi por nutraĵo aŭ por vivtenado; ĉio, kion mi devas fari, jene: instrui miajn filojn kiel saĝiĝi kaj boniĝi, kaj mem vivi komforte kaj observi kiel mia riĉaĵo pligrandiĝas tagon post tago. → Teraz nie muszę dalej pracować dla pożywienia czy dla utrzymania; wszystko co muszę robić, oto: uczyć moich synów jak zmądrzeć i stać się dobrym, a samemu żyć wygodnie i obserwować jak mój majątek zwiększa się dzień po dniu.

(1.1) Ĉu modo nin ŝanĝis ankaŭe, • Ĉu junuloj boniĝis; sed laŭ mi, konstante • Skandaloj malpliiĝas. → Czy moda zmieniła nas również, czy młodzieńcy poprawili się, lecz według mnie skandali wciąż ubywa.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. boniĝo

czas. boni, bonigi, pliboniĝi

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: